Ik ben een ui.
Ik voel me een ui en gedraag mij als een ui.
Naar goed advies ben ik mij zelfs gaan kleden als een ui.
Laagje voor laagje om vervolgens naar gelieve af te pellen of op te plakken.
Vrij weinig is zo veranderlijk als het weer hierop dit heuvelachtige eiland.
Vrij weinig is zo veranderlijk als mijn humeur hier op dit heuvelachtige eiland.
Al is er tussen deze beide factoren wel weer een helder evenwicht te bemerken waarbij somber en koud naast uitermate vrolijk en zonnig hand in hand gaan.
Een constante trip op mijn eigen hormonen?
Einde inleiding.

Want waar ik eigenlijk bedacht had deze blog aan te wijden is het gegeven dat mijn stage van start is gegaan, mij opslokt, meeneemt, (zeker naast het weer ook een grote hormonale factor is), verlangens en verwachtingen hoogtij spelen maar ik bovenal geniet.
Geniet van de jongeren die zich vol enthousiasme overal in gooien.
Geniet van de mogelijkheden om te leren te leren te leren en nog wat meer te leren.
Geniet van veel en overvloed.

Ik had begrepen dat de 'kiwi way of life' een nogal relaxte, haast te zeggen trage, manier van doen is.
Zoals ik eerder al beschreef, en dat is nog steeds waar; wat vandaag niet is komt morgen wel en anders de dag daarna.
(Zo kocht ik vorige week een bos bloemen die in welgeteld -minimaal- tien minuten van folie en plakband werd voorzien, en nee, het was geen meesterwerk.)
Maar in deze gedachtegang had ik toch even heengekeken over het feit dat ik hier werk met een Nederlander.
Wat concreet gezien inhoudt dat we wegens veel belangstelling drie ipv twee stukken regisseren met ieder minimaalzes(nog oplopend tot twaalf)contacturen per week + voorbereidingen + eigen project = vol.
Maar het is fantastisch, de jongeren zijn zo leergierig en talentvol, intelligent en adrem.
Hier raak ik verwend. Kokend van de bruisende adrenaline die zij aanbieden ben ik iedere avond als ik daar vertrek vol van energie en inspiratie.
(meer over de stage stuur ik door naar de webmaster van de academie voor drama dus op de fontys portal kan je daar bij eventuele interesse binnenkort meer over lezen.)

Naast stage vul ik mijn dagen met; Koffie drinken met Laura, een Engelse die ik ontmoette op het vliegveld in Auckland en die net een paar dagen hier in Wellington was. Wandelingen naar de 'red rocks', zoals te verwachten valt zijn dit dus rode rotsen (klinkt mooi he? rode rotsen..), een flink koude wandeling maar als toetje kom je aan bij een grote berg wilde zeehonden (Groot! Harig! Veel! Leuk!). Bezoekjes aan het theater en of bioscoop. (Inception, voor wie hem gezien heeft, niet de makkelijkste film als Engels niet je eerste taal is... phoei.) Keuvelen, friends kijken en wijn drinken met gezellige huisgenoten. Wegens gebrek aan beweging en last hiervan deed ik dinsdag mijn eerste les Bikram Yoga, vereist een nadere uitleg deze vorm van Yoga wordt namelijk beoefend in een tot 40 graden verhitte ruimte, 90 minuten lang endaar ik het 'fijn alles een beetje rekken' toch wel extreem onderschat had voel ik mijn benen nu nog. Ook viel ik halverwege de les flauw (heel normaal vertelde de instructeur mij, ik ademde verkeerd en het overkwam heel veel mensen, ik had hem daar graag een klap gegeven ware het niet dat mijn lichaam enige beweging weigerde en dat hij helaas, of eigenlijk gelukkig, erg gelijk had.)En hoewel ik nog steeds na iedere dag uitgeteld ben van de indrukken en ervaringenben iktoch langzaamaan voorzichtig het Wellingtonse nachtleven aan het verkennen (veel veel veel veel veel alcohol, waar al het geld van deze mensen aan opgaat want een normale huiswijn kost minimaal 7 dollar = 4 euro).

Ik zou voor geen goud nu terug gaan naar NL maar ik mis jullie allemaal wel.
Heel veel liefs.