Ik wil niet weg.
Ik wil niet weg.
Ik wil niet weg.

Auw auw hartje auw. Afscheid. Bah. Jakkes.
Zo enorm veel houden van.
Stad.
Cultuur.
Mensen.
Land.

O het land.
Een week op het Zuid Eiland met nieuw gevonden vriend (niet vriendje, wel verloofde) Ben.
We vallen niet op elkaar, erg jammer, want we passen beter bij elkaar dan wie of wat dan ook en dus hebben we besloten dat gebrek aan aantrekkingskracht treurig is maar ons huwelijk niet mag belemmeren.

De reis heeft ons van bijzonderheid laten huilen, lachen, adam&eva spelen op verlaten buitenaards mooie stranden in Abel Tasman, in de achterkant van een open truckeen van de gevaarlijkste wegen (Takaka Hill = berg) van NZ op liften, bij vreemden slapen boven op een berg in niemandsland met 360 panoramaview over het adembenemend landschap vanuit de badkuip in de tuin, een dag met een angelische familie en hun bijdehante 4 jarige dochtertje (nadat ze mijn borsten uitvoerig bestudeerd heeft merkt ze op ' I really like your nipples, they're poking right out' waarop beide ouders zwijgend roder en roder worden en Ben en ik ons een hoedje lachen.

Lessen Nederlands:
07:00, regen en storm op de pond naar de overkant:
1. Ik wil sterven.
2. Ik ben levensmoe.

De rest van de week in een droomwereld vol met de meest bizarre verhalen, het paradijs:
1. Ik heb levenslust!
2. O mijn god/ O my god.
3. Koetje (de kleinste tas), Ezel (mijn tas), Camel (vonden we mooier dan kameel vandaar, Ben zijn tas).

Afsluiting van de shows, grote successen, krankzinnige lof, huilen huilen huilen en nog steeds is een gevoel van trots niet te beschrijven. Zo enorm.
Feestjes met vliegende kostuums, wijn, borsten, bier, lady gaga en abba.
Meer en meer zon en warm.
The Misanthrope: http://www.facebook.com/#!/album.php?aid=255171&id=638623553&fbid=475408403553
The Seagull: http://www.facebook.com/#!/album.php?aid=256689&id=638623553&fbid=477709568553
Equus: http://www.facebook.com/#!/album.php?aid=256842&id=638623553&fbid=478019253553

Nu al een kleine week met Suus onderweg, die mij zondagavond opgehaald heeft uit Wellington waar ik wel nog een weekend afscheid genomen heb, een klein feestje met geliefde mensen en veel auw bij vertrek.
Met Suus reis ik het hele noordeiland over, Rotaroua (Waar de aarde magisch omhoog kookt, in alle mogelijke kleuren en je jezelf op een andere planeet waant),Napier (een fijn art deco stadje waar Suus&Rob graag zouden wonen en daar dus ook hard hun best voor gaan doen, heel leuk!), Waitomo (Grotten, abseilen, black water raften en rotsklimmen), lots and lots of very stunning waterfalls, very amazing foodand breathtaking landscaping.

Vandaag in Auckland aangekomen waar we de nacht blijven om daarna nog drie dagen het noordelijkste puntje NZ te doen, dinsdagavond week hier terug en woensdag op het vliegtuig.
Naar huis.
Naar huis? Thuis?
Ik weet het niet meer.
Als ik geen retour ticket had gehad was ik nog niet terug gegaan.
Ik mis mensen, ja, heel veel zelfs.
Maar ik mis Nederland in de verste verte niet.

Donderdagmiddag kom ik aan op schiphol, 28 oktober. Maandag ga ik weer naar school, 1 November. Terug in de winter. Nog even niet aan denken.
Drie en een halve maand zijn er hier dan voorbij gegaan en ik besef nog geen 10%.
Terugkomen is spannend, word lastig.
Al heb ik fijn vooruitzicht ook van mensen van hier die mij in de komendetwee jaar thuis (nederland thuis) op komen zoeken.

Tot snel iedereen waar ik zo van hou,
te snel,
maar toch ook met zien zin.

Love.