Tuimelend door nieuwe werelden zoek ik de grond onder mijn voeten.
Ja! Ik sta!
Of..
O. Ho... Nee. Wacht!
Daar val ik weer, of liever vlieg,
speel met zwaartekracht en vecht met veilig.

Alles gaat hier ineens heel snel, vogelvlucht.
Één vrije dag (vandaag) inveertien is weinig.
Maar daar tegenover staat dat repeteren hier geen energie neemt maar geeft.
Goed datklinkt misschien te idyllisch, maar voor het grootste deelwel waar!
Repetitie weekenden, avonden, dagen.. voorbereidingen & verslagen.

Het voelt alsof er weinig te vertellen is omdat alles hier gewoon door en door en door gaat in een soort vanzelfsprekend rap tempo van werken en leren.
De stukken gaan goed, maken grote stappen vooruit, we zijn nu aan het 'blocken' dat houdt in dat we de mise-en-scène bepalen.
Willem en ik zitten heel erg op één lijn, zo erg zelfs dat we gister op hetzelfde moment riepen 'OK Pause', elkaar aankeken, Willem: 'had jij hier ook een idee bij?', ik: 'ja, maar ga jij maar eerst' en terwijl hij praatte en praatte riep ik steeds harder 'ja.. ja, ja! JAA!!'. We hadden precies hetzelfde (niet bijzonder voor de hand liggende) idee op hetzelfde moment bij een scène die we nog nooit besproken hadden! a.k.a. TEAM DUTCH!

Het project wat ik daarnaast nog doe met mijn vier topspelers gaat ook waanzinnig goed, zo goed dat ik niet op mijn blaadje en of de klok kijk waardoor we een uur en een kwartier over tijd doorgaan.. oeps.
We hebben nu een berg met grof materiaal en dat moeten we nog in de twee komende repetities in een vorm zien te gieten, spannend en heel erg leuk! Ik wou dat ik langer met ze door kon werken, ze in een koffertje mee naar NL kon nemen. Maar helaas.
18 Sept. is de presentatie en anderhalve week later openen de eerste twee stukken al! Om één week daarna gevolgd te worden door de derde, BIZAR.

In de tussentijd ben ik bij enkele presentaties geweest op de toneelschool hier van de acteursopleiding (vergelijkbaar in populariteit met Maastricht/Amsterdam) en hier heb ik de bewegingsdocent Tom Mc Crory ontmoet.
Een hele interessante/intimiderende manwaarvan je weet dat hij als een röntgenfoto dwars door je heen kan kijken, die zelf zijn (acteurs) opleiding aan een zeer prestigieuze school in Parijs heeft afgerond vervolgend als schrijver/speler en danser in Londen werkte enmet zijn liefde mee naar Nieuw-Zeeland kwam.
Bij de tweede ontmoeting stelde hij dat het wel onzinnig was als we niet meer voor elkaar konden betekenen..
Ik mag nu dus de eerste en de tweedejaars bewegingslessen van de acteurs mee doen, heel intensief voor twee weken lang (want daarna gaan de voorstellingsweken in en repeteren we iedere dag 9-5+voorstelling). Heel erg gaaf! En spannend!
A.s. Maandagochtend ben ik bij een grote weekopening (ze hebben hier net twee weken vakantie gehad en pakken dat cultureel groots aan) en introduceert Tom mij aan de hele school. Oei.

Intussen werd Willem 31 jaren oud, wat we vanavond met een feestje vieren en schijnt de zon hier meer en meer want het is LENTE!!! (Vandaag is bijzonder grijs helaas.)

Een fijne ontdekking die afgelopen week aan kwam borrelen;
Ik mis thuis, mensen van thuis, plekken van thuis, veilig thuis nog steeds heel erg en kijk er naar uit om iedereen weer vast te kunnen houden maar.. Ik wil hier helemaal niet weg!

Ik ben hier op de helft van dit avontuur maar alles gaat nu zo snel dat het veel en veel korter voelt. Twee weken waarin ik mijn project afrond, bewegingslessen volg op de toneelschool en repeteer tot we groen zien, dan twee weken vol met voorstellingen, één week op het zuideiland reizen, anderhalve week op het noordeiland (met suus!), en dan alweer naar huis!!

Gekkenwerk.

Tot snel.

Kus.